AFSer Thailand Webboard
AFS Talk => Everything => Topic started by: พิ้งกี้ ณ เบลเขี่ย ๔๘* on January 18, 2010, 03:39:35 AM
-
ตอนนี้อารมณ์ homesick เข้าครอบงำมากๆๆๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด
จริงๆก็ไม่ใช่แค่คิดถึงบ้านนะ แต่คือ....รุ้สึกตัวเอง"ไม่ใช่นักเรียนแลกเปลี่ยน"แล้ว
ความอยากที่จะทำนู้นทำนี้มันไม่มีแล้วอะ หมดแรงใจ...ประมาณนั้น :th_080_:
ถามตัวเองตลอดว่า มาที่นี่ทำไม??
เฉื่อยชา เย็นชา ไม่พูดกับใครเท่าไหร่
ที่สำคัญยังพูดภาษาดัชท์ไม่ค่อยได้เรื่อง!! (ข้อนี้ทำให้ทั้งโฮสต์ทั้งเพื่อนโกรธเรา :th_078_:)
เพื่อนที่ ร ร ก้อไม่มี โฮสต์เราก็ไม่ค่อยสนิทด้วย
เครียดมากๆ ตอนนี้
มีใครปัญหาเยอะแบบอิชั้นม่างงงงงงง?????? :m106:
ปอลอ.ย้ายโฮสต์มารอบนึงแล้ว เลยรู้สึกผิด เหมือนตัวเองปรับตัวยาก เฮ้ออออออ :th_080_:
-
คือตอนนี้ทุกอย่างกำลังราบรื่น แปบ ๆ เที่ยว แปบ ๆ ค่าย แปบ ๆ exchange week แปบ ๆ ก็เที่ยวอีกละ
แต่ทำไมเราอยากกลับไทยก็ไม่รู้ดิ
เลิกเห่อของใหม่มั้ง...
คิดถึงไทยก็ไม่ได้คิดถึงอะไรอย่างใดอย่างนึงเป็นพิเศษนะ คิดถึงทุกอย่าง อย่างละนิดอย่างละหน่อยมากกว่า
เฮ้อ . . . พ ลั ง ข้ า ว ต้ ม . . .
-
ใจเย็นๆ อารมณ์ตอนนี้เป็นอย่างงี้ ถ้าเราลองปรับความคิด เปิดใจให้กว้างขึ้น
ลองคิดๆว่า เราติดคอมมากไปป่าว? ปิดตัวเองมากไปป่าว? ไม่ชอบอะไรก็ลองมากข้ามมันไป ยิ้มๆกับตัวเอง
อย่างน้อยคิดปลอบใจตัวเองก็ได้อีกประมาฯห้าเดือนเอง และตอนนี้เราอยู่มาได้ก้ห้าเดือนแล้ว อีกแปปเดียวเอง
เรื่องโฮสถ้าไม่ได้คุยกันมากอย่างน้อยก็ยิ้มหรือลองดูว่ามีอะไรให้ช่วยไหม ถ้าไม่มีเราก็มาทำอย่างอื่น
เรื่องเพื่อนก็ลองหาเรื่องพูดดูนิดๆหน่อยๆก็พูด ลองหาของแปลกๆ ขนมหรือของอะไรล่อใจเพื่อน มานั่งเขียนชื่อภาษาไทย
แล้วให้เพื่อนเห็นแลวก็เขียนให้เพื่อน หรือหาอะไรดึงดูดใจดู อย่าเพิ่งท้อ
มีคนที่แย่กว่าเรา ฟ้าหลังฝน มีความทุกข์ก็ต้องมีความสุข
ความทุกข์เข้ามาเดี๋ยวมันก็ผ่านไป แค่อดทนผ่านช่วงนี้ไปได้ เดี๋ยวมันก็ต้องมีสิ่งดีดีเข้ามาบ้างแหละ
ปรับมุมมองให้กว้างขึ้น ยอมรับ ปล่อยวางปลง มองข้ามบางเรื่องซะ อย่าเพิ่งตัดกำลังใจตัวเอง คนเราอยู่ได้ก็ด้วยกำลังใจ
ทุกคนยังเป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอนะ ทุกอย่างมันต้องผ่านไปด้วยดี
มีทุกข์ก็ลองปรับทุกข์ูไม่ว่าจะกับเื่พื่อนกกะพ่อแม่หรือกะใครก็ตามอาจช่วยได้นะ
ถ้าคิดว่าโลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยพูด ก็ยอมรับมีความสุขกับตัวเองดีกว่า มีเวลาว่างเยอะ มีเวลาอยู่กับตัวเองเยอะก็ลองคิดอะไรต่างๆดู คิดถึงเรื่องที่ทำให้เรามีความสุขก็ได้ แต่ลองเปิดใจยอมรับมากขึ้น แต่ถ้าเราไม่อยากพูดก็ต้องยอมรับตัวเราเองให้ได้
คิดบวกไว้ๆ อย่าคิดมากทุกคนก็มีปัญหาเหมือนกันหมด อดทนไว้หน่อย แล้วเดี๋ยวมันก็ผ่านไปด้วยดีเอง ง่ายๆแค่เปิดใจ
ยิ้มๆๆ ยิ้มกับตัวเอง เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ ไม่นานหรอก พอถึงตอนนั้นแล้วอาจจะไม่รู้สึกอยากกลับบ้านก็ได้ ฮ่าๆๆ สู้ๆๆ : )))
-
รู้สึกจะเป็นอย่างนั้นหมดทุกคนเลยอ่า
แบบว่าเราก็เป็น แบบไม่ได้Home sickนะ
แต่อยู่ดีๆก็คิดว่าเรามาทำไมหว่า แล้วก็มัวแต่คิดว่ากลับไปทำอะไรดี
เหตุผลเพราะว่า เรามีเวลามากเกินไปอ่ะ
แบบว่าหยุดยาว แล้วไม่มีอะไรทำเงี้ย เราจะมัวแต่คิดเรื่องตัวเองมากขึ้น แล้วมันก็จะหาเหตุผลมาจนได้แหละว่าอยากกลับบ้าน
วันก่อนก็คุยกับเพื่อนเรื่องนี้ในskypeอ่ะ
เค้าบอกว่าเค้าก็เป็นอยู่ตอนนี้ แล้วอยู่ดีๆเค้าก็ร้องให้ออกมาเลย ต้องมานั่งปลอบอีก(ตอนนี้หายละ)
เอาเป็นว่าควรหากิจกกรมอื่นๆทำดีกว่าครับ อย่าอยู่หน้าคอมนานเกินไป
(อยู่ก็ได้แต่ควรเล่นเกม,ดูหนังแล้วก็อ่านบทความต่างๆนะ อย่ามัวแต่แชท มันทำให้คิดถึงบ้านมากขึ้นอีกอ่า)
-
สู้ๆนะคับเป็นกำลังใจให้ อย่ากลับก่อนละ คิดซะว่า หาอะไรทำหนุกๆละกัน :m048:
สำหรับผมนะ ไปโปรตุเกสเอาเเต่ดูฟุตบอล :m088: (ไอ่เรื่องอื่นไม่ค่อยคิดจะทำ5555 :th_114_:)
-
ถ้าอยากกลับจิงๆ ก็กลับได้
แต่ว่าอย่างกลับจิงๆหรือเปล่า ถามตัวเอง โอกาสครั้งเดียวในชีวิต ที่จะได้มีโอกาส คิดถึงบ้านขนาดนี้ มันไม่มีที่ไหนอีกแล้ว
-
คิดบวกค่ะ ของแบบนี้ต้องคิดบวก
อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า เมืองไทยดีที่สุดในโลกแล้วววววววววววว รักประเทศไทยมากๆๆๆๆ
อย่างที่ต้าบอก ลองเปิดใจยอมรับ
บอกตามตรง คือเราไม่ได้โฮมซิกเหมือนกัน แต่ก็เหมือนที่บอกว่า คิดถึงแต่เรื่องประเทศไทย
กลับไปกินไรดี วันแรกที่ลงจากเครื่องตอนกลับจะกินอะไรดี - -*
แต่ถามว่าให้กลับตอนนี้มั้ย ก็ไม่อยากนะ
แต่แบบเซ็งๆอะ มันเบื่อๆไม่มีอะไรทำ
เพราะเมืองที่เราอยู่ มันไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรเลยจริงๆ ก็เลยทำให้ไม่มีอะไรทำ
ถ้าจะเข้าเมืองต้องนั่งรถไปครึ่งชั่วโมง แถมเสาร์อาทิตย์ก้ไม่มีบัสอีก
ถึงเข้าเมืองก็ไม่มีอะไรทำ เพราะมันเล็กมาก
ชีวิตบางวันก็อยู่กับคอท ตอนนี้พยายามแก้นิสัยตัวเองอยู่ คือแบบ รู้สึกเบื่อหน่าย
ว่างเกินไป = =
อยุรรก็เล่นคอมได้ทั้งวัน (แต่ตอนนี้รุสึกเหมือนจะโดนบล็อก) จนเพื่อนบอกว่ารู้สึกไม่เหมือนว่าแกอยุเมืองนอก
เหอๆ
ยังไงสู้ๆน้า ท้อได้แต่อย่าถอยยยย
ใจสู้หรือปล่าววววววววววววววววววววววววว
-
ใจเย็นๆนะคัฟ
ตอนที่เราอยู่ที่คอสตาริกาอ่ะ เราโดนส่งไปอยู่ชนบทที่ห่างไกล รร.ก็ได้เรียนแบบรร.วัดเลยอ่ะ
เปลี่ยนโฮสก้อบ่อยแถมโฮสที่เปลี่ยนแรกๆก้อไม่ดีกับเราอีกด้วย ชอบปล่อยให้อยู่บ้านคนเดียวอยู่เสมอ
จนกระทั่งโฮสที่สาม ดูเหมือนทุกอย่างจะลงตัว แต่ปรากฏว่าสองวันก่อนเดินทางกลับก้อมีปากเสียงกับโฮสจนได้
และก้อต้องเปลี่ยนโฮสอีกก่อนกลับแค่วันเดียวเอง คิดดูดิ
ถ้ารู้สึกเหงามาก ลองคุยกับเพื่อนคนไทยดูรึยัง? พวกเขาอาจจะมีอะไรดีๆรอเธออยู่ก้อได้
แต่ถ้าอยู่คนเดียวจิงๆ ลองขอโฮสไปนั่งรถเมล์เล่นรอบเมืองดูดิ
เราทำทุกครั้งเวลาที่เหงาอ่ะ แบบว่าดูทิวทัศน์ของเมือง ทำใจให้สบาย คิดทบทวนสิ่งต่างๆที่ผ่านมา
แล้วมันจะเกิดความคิดใหม่ๆขึ้นมาได้ และเราเชื่อว่ามันต้องเป็นอะไรๆที่ดีแน่นอน
ขอให้สู้ต่อไปนะ อย่าเพิ่งท้อ
Buena Suerte!
-
อืมมม จริงๆแล้วเราว่าไอ้ homesick เนี่ยมันก็เป็นกันทุกคนแหละน้า
ตอนเราอยู่ที่โน่นประมาณ 4-5 เดือนหลังก็เริ่มเป็นเหมือนกันแหละ
คือคิดว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ที่นี? อยู่ที่ไทยไม่เคยเหงาแบบนี้เลย แถมบางทีที่โรงเรียนช่วงพักยังอยู่คนเดียว :th_080_:
แล้วช่วงหลังๆก็มามีปัญหากับโฮสอีก มีอยู่วันนึงเราแบบไม่ไหวแล้วอ่ะ
ไปถึงโรงเรียนช่วงบ่าย เจอเพื่อนคนนึง ร้องไห้ออกมาเลย คือมันหลายเรื่องมากๆอ่ะ
เพื่อนๆในห้องก็ตกใจ เฮ้ย! เป็นอะไรไปเนี่ย ก็มีเพื่อนคนนึงที่เราพอสนิทก็เล่าให้เขาฟัง แล้วก็ดีขึ้นนะ
สุดท้ายเราก็เปลี่ยนโฮส จริงๆแล้วเราว่าการย้ายโฮสไม่ใช่อยู่ที่เราปรับตัวยากนะ
มันอยู่ที่ปัจจัยอื่นด้วย อาจจะเป็นเพราะโฮสไม่ดีก็ได้ อย่าโทษตัวเองดีกว่า :m145:
ของเราหลังย้ายโฮสแรกๆก็รู้สึกดีขึ้น ล้าๆๆๆ แต่หลังๆไอ้โรคนี้มันก็กลับมาอีกครั้ง
มีอยู่วันนึงอยู่กับเพื่อนช่วงคริสมาร์ต ก็แบบในเมืองก็จะเห็นครอบครัวออกมาหาซื้อของตกแต่งวันคริสมาร์ต
แม่เดินจูงมือลูกอะไรแบบนี้ เห็นแล้วก็คิดถึงพ่อกับแม่
แล้วรู้สึกเหงามากๆๆๆๆ แบบคิดถึงพ่อกับแม่มาก สักพักเดินไปกอดเพื่อนคนนึง แล้วร้องไห้ออกมาเลย :m014:
จริงๆก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนไม่เข้มแข็ง แต่ว่าจริงๆแล้วถ้าอยากร้องก็ร้องออกมาเลย มันจะรู้สึกดีขึ้น
เราก็พยายามคิดถึงแต่สิ่งดีๆนะ ว่าเราตัดสินใจมาแล้ว จะกลับไม่ได้ มีทุกข์เดี๋ยวมันก็ต้องมีสุขเองแหละ
ก็อยู่ต่อไปดีกว่านะ เราว่านี่ก็เป็นอุปสรรคอีกอันนึงที่เราต้องฝ่าฟันไปให้ได้ :m149:
ตอนนี้เราก็กลับมาแล้ว ก็รู้สึกเหมือนที่ผ่านมาเป็นฝันไป รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วมาก
แล้วรู้สึกว่าตัวเองเข้มแข็งขึ้น เวลามองย้อนกลับไปถึงวันเวลาที่เราสามารถผ่านมันมาได้
สู้ๆเข้าจ้า !!! ไหนๆก็ตัดสินใจไปแล้ว ก็อยู่ให้จบเลยดีกว่านะ
ถ้าเหงาๆก็ลองโทรคุยกับเพื่อนๆที่ไปอยู่ประเทศเดียวกันก็ได้ เราว่าทุกคนก็เป็นเหมือนๆกันอ่ะแหละ :m087:
-
เคยคิดเหมือนกันเรื่องว่า
"มาอยู่ที่นี้ทำไม มาลำบากทำไม อยู่บ้านเฉยๆเป็นเด็กแบบทั่วๆไปไม่ดีกว่าหรือ"
แล้วก็คิดได้ว่า
"แล้วพึ่งคิดได้ตอนนี้ช่วยอะไร ทำเงินที่พ่อแม่ให้มา ทำเวลาที่เสียไปแล้วให้วันนี้และพรุ่งนี้ดี่ที่สุดดีกว่า"
จากนั้นไม่เคยคิดเช่นนั้นอีกเลย
เอาใจช่วยนะครับ... มีอะไรปรึกษาได้น้า
-
เหมือนหลายๆคอมเม้นที่ว่า อย่าให้ตัวเองว่างมากเกินไป
เราก็เคยเป็นแบบเจ้าของกระทู้นะ ความรู้สึกเดียวกันเลยแต่หลังจากปีใหม่มาเราก็เริ่มทำสิ่งใหม่ๆคิดใหม่ทำให้ตัวเองมีความสุขกับเวลาที่เหลือ
ครั้งนึงในชีวิต!!!
ตอนนี้มีความสุขมากๆกับเพื่อนที่โรงเรียน ครอบครัวก็ไม่ค่อยได้พูดกันเท่าไหร่นะตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไร เราเป็นคนพูดไม่มาก แต่ก็มีความสุขดี...
เอาใจช่วยนะๆ
ในบางทีถ้าเหงาเราก็แบบเหมือนที่กระทู้ข้างบนบอก โดดเรียนบ้างบางวัน๕๕(อันนี้ไม่ดี) แล้วเราก็ไปนั่งรถรางรอบๆเมือง หรือไม่ก็นั่งเรือข้ามทวีปไปกลับเล่นๆ ในบางทีก็มีความสุขกับตัวเองมากเหมือนกันนะ
-
เห้ยยยยยยย
อย่าคิดยังงั้นดิแก
เรามาช้อปปิ้งกันดีกว่า ฮ่าๆๆๆๆ
เพื่อนที่ รร แกไม่มีไรกันหวะ ออกจะมี
ปล รูป แกนี้เริ่ดดดดมาก ฮ่าๆๆๆๆ
:th_053_XD:
-
I BA !!!
fight di wa !! 5 month leaw na weii
look at E Nong dii 5555 just looking for cute guy and shopping 5555
-
เอาให้คุ้ม
ปล บอกทุกคนแล้วถ้าจะไปรับให้เอาข้าวเหนียวไก่ย่างไปรอไว้ที่เกท แม่จะนั่งกินแม่งตรงกลางลานนั้นแหละ
55555555555+
-
^
^
คิดเหมือนข้างบน แต่ของเรากะว่าก่อนกลับบ้านขอแวะร้านก๋วยเตี๋ยวกินเย็นตาโฟสักชาม TT
ต้องการมากมาย
-
yeahhhh agree with e beer
just looking cute guy ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนที่บนบัสแกอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เห็นด้วยเพราะเป็นมาแล้ว
"อย่าทำให้ตัวเองว่างมากเกินไป"
มันจะทำให้ทุกอย่างแย่ไปหมด
หาอะไรทำ อะไรก็ได้ ซักอย่าง เราเองก็ยังถามตัวเองนะว่ามาทำไม
แต่ขอให้อย่าท้อ เชื่อว่าต้องผ่านพ้นไปได้
สู้ ๆ มองโลกในแง่ดีนะ
เดินคนเดียวก็ถือว่า มีโอกาสได้อยู่กับตัวเองบ้างดีออกอยู่ไทยวุ่นวายอยู่กับเพื่อน
รู้สึกเหมือนจะขาดเพื่อนไม่ได้
แต่มาอยู่นี่ มาเรียนรู้ชีวิตที่ต้องพึงพาตัวเอง
กลับไปไทยทุกอย่างก็สบายมาก ไม่มีอะไรให้ต้องกลัว
ยิ้มนะ
-
เป็นเหมือนกันอ่ะ แต่ไม่ได้ฟูมฟายhome sickเหมือนเมื่อก่อน
เบื่อแบบ ไม่มีไรทำอ่ะ หนาว อาหารน่าเบื่อ ขี้เกียจไปโรงเรียน
วันๆใช้เวลาว่างเปล่าจริงจัง ไม่ได้ไรเลย
ไปโรงเรียนก็ไม่ค่อยมีเพื่อนรัสเซีย(อันนี้ปกติเป็นกันทุกรุ่น)
เรื่องเพื่อนรัสเซียคงไม่พยายามหาแล้วอ่ะ ปล่อยวางแล้ว
ยังดีที่สนิทกับเพื่อนafsไม่งั้นเฉาตายแน่ๆ :S
พูดรัสเซียก็ยังไม่ค่อยคล่องเท่าไร ยังดีที่โฮสไม่เคยกดดัน รอดไป!
กิจกรรมก็ไม่มีให้ทำ มีก็ไม่ได้อยากทำ
ตอนนี้ก็พึ่งไปสมัครเรียนกีต้าร์ ไปฟิตเนส เผื่อจะดูยุ่งๆขึ้น555
อยากไปเที่ยวเมืองอื่น จะไปซื้อzara แต่โนตังค์-*-
ผ่านมาครึ่งปีแล้วไวโค่ดอ่ะ เดี๋ยวจะได้กลับบ้านแล้วเว้ย!
-
เรามาทำอะไรที่นี่???
ผมคิดเหมือนกันตอนที่เครื่องบินลอยพ้นแผ่นดินไทย...แต่ตอนนี้อยากขอบคุณอุปสรรคเหล่านั้นเหลือเกิน มันคือวัคซีนชั้นดีที่จะปกป้องและอยู่กับคุณไปได้ชั่วชีวิต...ชาตินี้คุณมาอยู่ต่างประเทศคนเดียวได้ก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว!!!
ผมไม่เคยร้องไห้คิดถึงบ้าน เพราะผมคิดถึงใบหน้าแม่อยู่เสมอ หากท่านรู้ว่าเราเศร้า ท่านจะไม่เศร้ากว่าเราหรอกหรือ?
แม่คือที่ยึดเหนี่ยวในจิตใจเรา จากวันแรกจนถึงวันสุดท้ายในสวิส ท่านคือสิ่งเดียวในหัวใจที่ทำให้เราลุกขึ้นสู้กับความกดดันที่ถาโถมเข้ามาในชีวิต
ให้เวลาเป็นเครื่องรักษา ร้องไห้ออกมาให้หมด+หาคนที่ไว้ใจได้เป็นที่ระบาย
คิดซะว่า "ใครกำลังรอเห็นความสำเร็จของเราอยู่?"
ใครจะไปเชื่อ ว่าคนธรรมดาอย่างเรา จะใช้ชีวิตในเมืองนอกกับคนอื่นได้เหมือนกัน...
อดคือ"พ่อ" ทนคือ"แม่" ^____^
-
อยากกลับไปบราซิลมากกกก
ไม่ไหวแล้วววววววว
อยากไปเฟสต้า คิดถึงเพื่อน
ยังปรับตัวไม่ได้ว่อยยยย
-
เอาน่าาา อย่าเพิ่งท้อค่ะ
สู้ต่อไปปปป!!!
หาอะไรทำไปก่อน
ไปบอกโฮสต์ให้่หาอะไรให้ทำดิ คุยกันเยอะๆ
เล่าเรื่องที่โรงเรียน อะไรแบบนี้
พยายามออกนอกบ้าน ไม่มีตังค์ก็ออกไปเดินบ้าง อะไรบ้าง
คิดทบทวนว่าเราทำอะไรแล้ว และอะไรที่ยังไม่ได้ทำ และอะไรที่ทำไม่ได้ที่ไทย ก็รีบไปทำซะ (หมายความว่าไง? 555)
เดี๋ยวกลับมาแล้วจะเห็นว่า ชีวิตที่่นู่นมันสบายยยยยยยยมาก จนอยากกลับไป
โดยเฉพาะเรื่องเรียน มันน่าเบื่อก็จริง แต่ถ้ามาเทียบกับที่ไทย มันไม่มีอะไรให้เครียดเลยนะอยู่ที่นั่นอ่ะ เรียนก็ชิลล์ๆ
โดยเฉพาะคณิต ใช่ป่าวๆ :)
think positive เข้าไว้น้อง :)
กลับมาแล้วจะได้รู้สึกว่า เราก็ทำได้นะ ไปอยู่ต่างประเทศ กับคนที่ไม่ใช่ครอบครัวแท้ๆของเรา ได้ตั้งปีนึง!
:)) เก่งใช่ย่อย พยายามเข้านะน้อง
พี่ๆเพื่อนๆทุกคนเป็นกำลังใจให้ :)
-
su su na jaaaaaa
i'm in china now and it's quite boring
china NO COLOURFUL!!!
even new year my home have no count down T_T
u can pass it naa su su no backward
u can try to find stm u interest and do it
-
แนะนำให้เข้าพวกกิจกรรมโรงเรียนหรือไม่ก็กีฬา
พี่ได้เพื่อนกลุ่มแรกตอนเข้า track and field ได้โดนเรียนบ่อยด้วย Meeting เยอะ :m087:
-
น้องพิ้งค์กี้ ใจเย็น เดี๋ยวพี่ขอคุยด้วยหน่อย
จำไว้ ว่าน้องยังมีพี่ๆเสมอที่คอยห่วงใย ถึงแม้พี่ BFLจะงานยุ่งไม่ค่อยมีเวลาตามความเคลื่อนไหวน้อง เอาความเครียดที่มี ความรู้สึกแย่ๆมาระบายกับพี่ BFR แทนก็ได้นะ
เดี๋ยวพี่ช่วยน้องเอง
-
pinkky, p'kong already added ur e-mail naa
he wants to talk to u
his e-mail is k_kongpob
FIGHTING na weii
-
ใจเยนๆ เด้อออ
ึุึุึคงไม่มีอะไร ที่ ร้าย ไปซะหมดหรอกน้าาา า
พยายามเข้่่าาา า สู้ นะ เปงกะลังใจไห้ครับ ^^ ยิ้ม ดิ
-
เง้อ ..ไม่อยากให้รุ่น 48 ไปแล้วเป็นแบบนี้กันเลย
ฮิฮิ .. สู้ ๆ นะค๊ะ รุ่นน้อง 49 เป็นห่วงและแอบกังวลใจไปด้วย !
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ยังมีคนที่เป็นยิ่งกว่าน้องเยอะคับ พี่มั่นใจ
: )
เพราะตอนพี่ไป พี่เจอยิ่งกว่านี้อีกนะ ,,
-
took kon pood ma mod lae mai roo ja pood ar rai 55555
aow pen wa kid sa wa rao mai dai yoo nee talod chewid eek mai kee duen kor pen Thai laew
fight mun pai hai dai we will pass together * Afser
-
พิงกี้ เรา มันคนคอเดียวกัน
เพื่อนไม่มี มีปัญหากับโฮส
แกรุไม๊ ฉันแบบท้อมาก ร้องไห้ตลอดเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
ฉันเครียดมาก แบบนั่งอยุเฉยๆก้สั่นขึ้นมา (แต่ตอนนี้หายละ)
แบบไม่ไหวแล้ว อยากกลับบ้านอย่างเดียว
ขอเอเอฟเอสกลับ เขาไม่ให้เรากลับ
พอมาคิดๆดูถามใจตัวเงแน่ใจแล้วหรอว่าจะกลับ
ถ้ากลับเราจะมีความสุขหรอ ในจะต้องมาไล่ตอบคำถามคนอื่นอีกว่ากลับมาก่อนทำไม?
เค้าก้อยากกลับนะ อยากกลับมาก
อดทนพิงกี้ เรามาอดทนสู้ด้วยกัน
พอเค้าถึงจุดๆๆนึงแบบแย่มากถึงมากที่สุด มันก้มีอะไรมาสะกิดใจให้สุ้
สู้เท่านั้น ต้องสู้ เค้าถามตัวเองทุกวันตอนตื่นมาว่าวันนี้จะไหวไม๊ จะสู้ไหวรึป่าว
ก้บอกตัวเองตลอดว่า ต้องสู้ เวลามันก้เดินของมันไปอีกไม่กี่วันก้ได้กลับแล้ว
เวลามันไม่ได้หยุดกักขังเราอยุที่นี่ สุ้ๆๆ
เค้าก้อยากกลับบ้านเหมือนกันนะ ยังไงเรากลับพร้อมกันตอนหมดโครงการนะ
อยากเจอจิงๆๆ เทอ เรามันคนคอเดียวกันเลย
-
อืมมมมม ขอบคุณนะฮะ ทุกคน
ขอโทดที่ไม่ได้กลับมาตอบเลย :m107:
แต่อ่านทุกๆ ความเหนนะ
ตอนนี้ไม่อยากกลับบ้านเท่าไหร่แล้ว
เหมือนได้กำลังใจ เคี้ยกๆๆ
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ มากกกกกกกกกกกกกกกกกก :th_058_:
"เราจะอยู่ให้ครบปี" !!!! :th_070_goodjob:
-
e bah waiting for home coming with us55++
Love u!!!!!!!!!
-
เอาตรง ๆ ปะ กุก็เบื่อออออออออออออ
เบื่อกินนน หนมปังง มันอร่อยตรงไหนนหวะ
= ="
อยู่มา ห้าเดือนเเล้วยังพูดอังกฤษอยู่เลยย :th_005_:
เซงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มาช้อปปิ้ง กันเทอะ ไป อัมเตอดัมกันเทอะ ไป RLD 55555555555555555
-
Gu eat bread yuk makkkk 5555555555
-
คำเดียวท่องให้ขึ้นใจ ...อดทน
-
ugh huh i really understand u na
but we can do only be patient smile and move on :)
just stay na time fast so fast
tc ja
-
haha sometime i stay on com too long but u know what i do
go in AFS board or dek-d......
make me feel better!! ^^
-
อ่าฮ่ะๆ เฮ้อ กำลังใจจจจจจๆๆๆ
-
SU SU JAA!!
BFL & BFR ja if u gonna come to Amsterdam tell me duay!! deaw pai haa!
but i hate RLD!! ): hav a really bad experience there! hahahah
((:
-
ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมานี่แบบ ... เบื่ออาหาร เบื่อภาษา เบื่อสภาพเมือง เบื่ออากาศ เบื่อหน้าเพื่อน ลามไปถึงเบื่อหน้าโฮส = =
ตื่นมาอารมณ์แบบ อยากได้ยินเสียงป๊าตะโกนว่า นุ่นนนนน ตื่นได้แล้ววววว สายแล้ววววววว ไม่ใช่ทักเสียงนิ่ม ๆ buon giorno
คาบพักแต่ละที หยิบขนมปังมากิน... มันอร่อยตรงไหนวะ ? อยากกินสาคูไส้หมู อยากกินข้าวแช่ อยากกินเกี๊ยวปลานึ่ง
ตอนเที่ยง ๆ โฮสทำพาสต้า ได้แต่เขี่ยเส้นสปาเก็ตตี้ไปมา อยากกินเส้นเล็กต้มยำลูกชิ้นปลาไม่ใส่ถั่วงอกหน้าเซ็นทรัลแถวบ้าน
โฮสก็เอาใจนะ แต่เหมือนเกาไม่ถูกที่คันพิลึก = = ทำข้าวให้กิน แต่แบบข้าวอิตาลีกับข้าวไทยก็ไม่เหมือนกัน ไปหาน้ำมันเผ็ด ( olio piccante ) มาให้ ไม่ก็ทำสลัดโรยพริกไทยเยอะ ๆ แต่แบบ นะ กินเผ็ดได้ ชอบกินเผ็ด แ่ต่เผ็ดของเราก็ไม่เหมือนกันแฮะ
สองสามวันนี้เริ่มดีขึ้นมาหน่อย ตื่นมาปุ๊บก็นึกซะว่า ห้าเดือนที่ผ่านมามันดูไร้ค่าพิลึก... ถ้าให้เล่าประสบการณ์นี่เล่าไม่ถูกเลยนะ มันเรียบ ๆ เกินไปยังไงไม่รู้ แล้วก็คิดต่อว่า จากวันนี้ไปจะทำอะไรดีนะให้ชีวิตมันมีสีสัน มีอะไรตั้งหลายอย่างที่ไม่ได้ทำที่ไทย ( หรือทำที่ไทยไม่ได้ เที่ยวผับกลับบ้านตีหนึ่งอะไรงี้ ) คิดไปคิดมา ว่าแล้วก็ลงมือทำซะ !!
โฮมซิกนี่มันเกิดง่ายมากจริง ๆ แหละ ว่างเมื่อไหร่เพ้อเมื่อนั้น ต้องหาเรื่องทำตัวไม่ให้ว่าง งานบ้านก็ทำแล้ว การบ้านก็เสร็จแล้ว หนังสือขี้เกียจอ่าน คอมจะเปิดบ่อย ๆ ก็ยังไงอยู่ เพื่อนมันเอาแต่อ่านหนังสืออยู่บ้าน เราออกไปเดินเล่นคนเดียวก็ได้(วะ) ดูเมืองไปเรื่อย ๆ เดินไปคิดไปว่า ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่อยู่ที่นี่ เราจะรู้สึกยังไงนะ ?.. ว่าแล้วก็รักอิตาลีขึ้นมาทันตาเห็น ฮ่า ๆ หายโฮมซิกทันที