หลายๆคนคงติดตามกระทู้น้ำเน่าๆของผมมาเยอะแล้ว วันนี้เลยอยาก
เขียน ชีวิตที่นี้จากมุมอื่นมั้ง เดียวจาหาว่าวันๆผมไม่ทำไรนอกจากหม้อ
ก็อย่างที่เห็นในหัวข้อ หลายคนคงชินกับสโมสรนี้ VFL Wolfsburg
ก็แน่หล่ะ เปนแชมป์บุนเดสลีกปีก่อน เชคโก กับป๋ากราฟิตติ ผมเจอ
ตัวจริงของสองคนนี้มาแล้ว ใกล้ชนิดเผาขนเลยหล่ะ
เข้าเรื่องๆ คือหลังจากที่นั่งๆนอนๆไปวันๆมานาน โฮสมัมผมวันเสาร์ที่แล้ว
อยู่ดีๆผมตื่นมา เขาก็บอกผม วันนี้เตรียมตัวไว้นะ จะพาไปพบโคช ผมก็
เอ๋อ อืมโคชอาไรอ่า มัมก็บอกว่า โคชทีมVFL บาสเกตบอล หืม ผมงง
ทันที มีด้วยหรอ มัมก็บอกว่าท่านอ่านเจอในอินเตอร์เน็ตเลยเมล์
ติดต่อโคชให้ผม แล้วโคชก็เมลกลับมาในตอนเช้าว่า วันนี้ ห้าโมง
ไปพบทีมของเขา ที่โรงเรียน ทีโอดอร์ ฮอซ เพื่อทดสอบ ผมก็ตาย
หล่ะ ไม่ได้เล่นมาตั้งนาน หมานถึงเล่รจริงๆจังๆหน่ะ ผมเล่นกับเพื่อนๆ
ในโรงเรียนมาทุกวันนะ แต่ให้ไปเล่นแบบเปนทีมจริงๆจังๆ มันคนละเรื่อง
กฏเปนกฏ ตำแหน่งเปนตำแหน่ง และท่าใครเล่นบาสที่ไทยจารู้ อยุ่ไทย
มั่วกันล้วนๆ ไม่มีใครรู้โซนตัวเองหรอก ผมเคยอยุ่กับทีมโรงเรียนตอน ม สาม
แต่เรื่องพวกนั้นมันหายไปจากหัวผมเกือบหมดแล้ว เพราะ ม ปลาย ผมคัด
ตัวไม่ติด และแทบไม่ได้กลับลงเล่นจริงๆจังๆอีกเลย อยู่แต่กับฮาฟคอร์ท
และก็ แมนๆ พอไปถึง โคชผมชื่อ เดจีน ชื่อเขาแปลกๆอยุ่นะ โฮสผมบอก
มันเปนชื่อคน เชค เขาตัวใหญ่มาก และที่สำคัญเขาเคยเล่นให้ทีมของ
เมืองบราวชไวก แฟนทอม เขาพุดอังกฤษได้ ผมก็เลยโอเค เริ่มแรกเขา
ถามว่าผมเคยเล่นทีมมาก่อนไหม ผมบอกก็เคยครับ แต่นานมาแล้ว
เล่นตำแหน่งอาไร เอิ้ม ถามดีครับ คือ ที่นี้เขาระบุกันเปนคนๆ หน้าที่ๆ
อยุ่ไทยใครเปลี่ยนผมก็แทนตำแหน่งคนนั้น ไม่ได้เจอะลึกสายขนาดนี้
ผมก็บอก ผมเปนปีก กับการ์ดได้ ความจริงเปนการ์ดก้ไม่ได้เทพนักหรอก
สามแต้มผมก็พึ่งไม่ค่อยได้ โคชบอกงั้นไปยืดเส้นแล้วมาแมนๆกับลูกทีม
ให้ดูหน่อย ผมก็จัดไป ลูกทีมที่ว่านี้เปนเดกจากทีม สิบหกปี แต่เขาสูงเท่าๆกับผม
ชื่อฟาเบียนหรืออาไรสักอย่าง ให้ตายเหอ ไอ้หนูนี้ไวมาก เขาเบียดผมกระเด็น
และชั้นเชิงฝึกมาดี ต่างจากเพื่อนๆที่โรงเรียน ที่เลี้ยงลูกไม่เปนด้วยซ้ำ
ผมโดนไปก่อนหนึ่งลูก ห้านาทีผ่านไปเริ่มจับทางถูก เริ่มเครื่องติด ก็เลย
พอฟัดพอเหวี่ยงกันได้หน่อย เจ้าหนูนี้เอาไปแล้วสองลูก โคชยังดูอยู่แต่เขาไม่พูดอะไรสักคำ
ผมเอากลับคืนมาได้หนึ่ง จากนั้นก็สอง พอมาลูกสุดท้าย มันเหมือนฟลุค
ผมโดนปัดแต่มันดันลง สาม ต่อ สอง โคชบอกพอ เขาเรียกผมไป
บอกว่าพรุ่งนี้ หกโมง ผมทีมรุ่น สิบแปดปีที่นี้ แล้วเขาก็แนะนำทีมสิบหกปีให้
ผม อีกหลายคน ผมคุยกับโคช และรู้ว่า ทีมสิบแปดปีกำลังขาดคน
เขาต้องการทุกคนที่หาได้ อืม ผมเลยคิดว่า แค่ผมเลี้ยงบาสเปน เขาก็คง
รับแล้ว นี้คงเปนที่เขาอยากบอกหล่ะมั้ง -*-
ผมมาตามนัดวันต่อมาให้ตาย ทีมผมมีกันแค่ แปดคน นี้คือเท่าที่เรามี
ตอนนี้ แต่ข่าวดีคือ สามคนในนั้นเปนเดกเอเอฟเอสของเยอรมัน ห้าห้า
แล้วสองในนั้นก็เปนเพื่อนในโรวเรียนผมอีก คิดดู โลกมันกลมไหมหล่ะ
จาคอบ เปนเอเอฟเอสเยอรมันไปแคนนาดา เขาตัวเล็กท่าเทียบกับคนอื่น
เล่นได้ทั้งปีกและการ์ด แจ็คสัน คนนี้สุดยอดที่สุด เขาถูกเสนอชื่อติดทีม
นานาชาติของยุโรป เขาเปนเดกเอเอฟเอสไปอยุ่ แอลเอมา และที่ผมติดใจ
ก็คือ ไอ้หมอนี้มีรูปถ่ายคู่กับโคบี้ไบรอั้นมาแล้ว ให้ตายดิ้น คนต่อมาคือนิลส์
เซนเตอร์ เดกเอเอฟเอส ไป อเมกาเหมือนกันแต่ผมลืมไปแล้วว่าเขาอยู่เมือง
ไหน และเพื่อนอีกสองคนในโรงเรียนที่ผมไม่ค่อยสนิท เคยเล่นบาสกันครั้ง
สองครั้งเท่านั้น คือ ร๊อบบี้ เขาเรียนวิชาดนตรีกับผม ผมคิดว่าเขาเปนคนหยิ่งๆ
ด้วยซ้ำแรกๆ เขาคนนี้เก่งไม่แพ้แจ็คสัน คือเข้าคู่กันได้ และให้ตายเถอะ
เขาเก่งที่สุดในโรงเรียนเราเจงๆ อีกคนคือบัสติน เขาตัวเท่าผม แต่หนากว่า
เล่นปีก ผมแทบไม่เคยคุยกับเขาเลย จนมาเจอที่ทีม คนต่อมาไม่ได้อยู่
โรงเรียนผม ยูเลียน จอรแดน คือชื่อจริงเขานะผมเรียกไม่ถูกเลย
เรียกจอรแดนและสุดท้ายก็ผม เรามีกันแค่แปคคน
โคชคนเดิมเขาต้องการให้พวกเราเปนคู่ซ้อมกับทีมสิบหกปี ซึ้งไอ้ทีมนี้มันมีกันตั้งสิบห้าคน
เรายืดเส้นแล้วลงแบ่งทีมเล่น กฏคือเล่นเปนชุดชุดละ สิบแต้ม ทีมไหนแพ้วิดพื้น ยี่สิบ
ชุดแรกเราชนะผมได้ลงไปแค่แปปเดียวเท่านั้น ชุดสองเราโดนแล้ว ผมลงไปวิดพื้นยี่สิบ
ชุดสามมันเริ่มทรมาน คือคุณคิดสิ ไอ้ทีมตรงข้ามเราหน่ะมันเปลี่ยนๆกันลงได้ตลอด
แต่พวกเราหน่ะมีกันแค่แปดคนนะ นั้นหมายความว่ามีตัวสำรองแค่สาม แล้วจะเปลี่ยน
กันยังไง มันก็คือใครเหนื่อยก็ออก แท็กแล้วลง แล้วอย่าคิดว่าแค่แท็กแล้วจะจบนะ
ไม่ ก่อนคุณแท็กต้องลงไปวิดพื้นห้าทีก่อนแล้วแท็ก นั้นหมายความว่าระหว่างที่วิด
อยู่ในทีมจะมีแค่สี่คน นั้นคือการเพิ่มความกดดัน เกมสามเราก็แพ้อีกหล่ะ ลงไป
อีกคนละยี่สิบ เกมสี่หลังจากเราได้นั่งเบรคกันห้าน้าที แจงแผนกันเสดก็เอาใหม่
ผมก็เข้าใจยากนะเขาพูดกันภาษาเยอรมันแต่ไอ้คำส่วนใหญ่ในบาสมันก็มาจากภาษา
อังกฤษก็พอจับพลัดจับทางได้ คือ เราจะไม่คุมโซนแต่จะแมนๆ ล็อกคนอีกฝั่ง
ไว้แม่นๆตามให้ติดเลย ไอ้นัดนี้แหละปาฏิหารจริงๆ คือเราเกือบจะแพ้ คะแนนเรา
ตอนนั้น6 ต่อ 8 นั้นหมายความว่าท่าเดกสิบหกทีทำลงอีกลูกเดียวเราได้เจอ
อีกยี่สิบแน่ จอรแดนรีบาวน์ลูกจากแป้นเรา แล้วต่อมาให้ผมที่อยู่ที่เส้นฮาฟ
เหมือนร๊อบบี้จะรู้ว่าจอรแดนจะรีบาวได้ เขาวิ่งฉิวกลับไปรอที่อีกแป้นนึงแล้ว
ผมจะส่งต่อให้เขา แต่ให้ตายเหอะ มันปาฏิหารมากๆผมเหวี่ยงสุดแรกกะให้มัน
กระแทกแป้นแล้ว ลงไปให้เขาแอร์ แต่เชื่อมใหม่ มันลงห่วงเต็มๆ พลาดแต่
ฟลุคลง ผมช็อค ทุกคนในสนาม งง พอๆ กัน เพื่อนๆวิ่งมาตบไหล่ทำหน้าดีใจ
เรากลับฝั่งเราแล้วร็อบบี้เอาอีกเขาตบบาสได้หลุดเดี่ยวไปเลย์ ซวบ เราจบเกม
ไม่ต้องวิดพื้น ห้าห้า เพราะก็คงไม่เหลือแรงแล้ว ท่าต้องวิด จบเกมออกมานอก
สนาม เพื่อนๆถามกันใหญ่ทำได้ไง เล่นมากี่ปีเนี่ย เหอะๆ ผมบอก มันฟลุค พวก
เขาก็ฮากัน บอกว่าไม่เชื่อ เหอะๆเจงๆ มันฟลุคมากๆ แต่ก็ฟลุคได้เเหมาะเวลา
จริงๆ วันแรกผมก็เปิดตัวแรงแล้ว แต่เหนื่อยมากครับเจงๆ กลับมาบ้านหลับ
เปนตายเลย วันต่อมาวันจันเราก็ซ้อมกันอีก
วันนี้เรามีคนมาเพิ่มในทีมเรา อีกสองคนเปนเดกแมกซิโกพูดเยอรได้เออๆอาๆพอๆกับผม
โคชให้ผมเทรนพวกเขาเพราะผมพูดอังกฤษได้ เจ้าสองคนนี้ทำให้ผมนึก
ถีงหนังตลก มันชอบท้าทายและก็ทำเปนเก๋ากันเหมือนในหนังฝรั่ง
แบบข้าแน่กว่าเอ็งนะเว้ย ไม่หว่ะข้าแน่กว่า แล้วก็ลงไปฟัดกัน เหอะๆ
คนนึงตัวผอมสูงอีกคนเตี้ยอ้วน นุกภาพพอออกไหมหล่ะ วันหลัง
จาถ่ายรูปมาให้ดู ผมยังฮาไม่หายวันที่เจอไอ้สองตัวนี้ แต่พวกเขา
ดีใช้ได้ ค่อนข้างจะเปนมิตรและก็ใจดีแบ่งน้ำให้ผมกิน และเหมือน
เราจะหัวอกเดียวกันเพราะพวกเราเพิ่งย้ายมาได้ไม่นาน เพราะพ่อของ
พวกเขาทั้งสองทำงานให้VW เดียวผมจะมาอธิบายมห้ฟังวันหลัง
ว่าทำไมบริษัทนี้มีความสำคัญกับเมืองผมนัก
และเมื่อวานนี้ก็ยัฃไปซ้อมหนักเหมือนเคย เราออกแรงกันจนถึงขีดสุด
ผมนึกว่าเราฝึกทหารไม่ได้ซ้อมบาส ก็โคชแกให้เราวิดพื้นกันเกือบเปนร้อย
ใครพลาดก็ลงไปวิด อยากพักหรอ เอาไปก่อนพักสักสิบเปนไง ให้ตายเหอะ
เหมือน รด เปะเลย เขาทำให้ผมนึกถึงครูฝึกโหดๆ ของ กรม ม้า หนึ่ง ใคร
เรียน ที่นี้คงรู้จักกัน ดี กับจ่าประจัก เขาเหมือนจ่าประจักในมาท นักบาส
ให้ตายวันแรกผมก็กลัวเขาแล้ว มาเมื่อวานผมแทบจะไม่กล้ามองหน้า
เขาเลย และเขาเปนคนเสียงดังท่าเราฟาว เขาจะตะโกน บอก และเสียง
เขาหลอนผมมากๆ ผมว่าผมคงฝันร้ายสักวันจากเสียงเขา
แต่โดยรวมผมว่าก้ดี อย่างน้อยก็มีอาไรให้ทำจิงไหม และผมก็ชอบ
ด้วย ทีได้เพื่อนๆมาอีกกลุ่มหนึ่ง คนที่ไม่สนิทก็สนิทกัน ผมกับร๊อบบี้
และก็บัสติน อาทิตย์นี้เราซี้ปึกกันมากๆ เราลงเล่นที่โรงเรียนกับพวก
เด็กเกรด สิบสามวันนี้และเหมือนเราเริ่มรู้ทางกัน มันสนุกนะ เวลา
ที่เราเล่นเข้าขากับเพื่อนได้ มันจะยิ่งทำให้ซี้กันโคตรๆ ถึงจะสื้อสาร
กันติดๆมั้งแต่มันก็ดีขึ้นกว่าตอนก่อนเราไปเจอกันที่ทีม
ชีวิตผมที่นี้ดูเหมือนจะมีอาไรท้าทายเข้ามาเยอะขึ้นๆทุกวัน
และทุกอย่างมันมาแบบไม่ได้ตั้งตัวเลย ผมไม่รุ้ด้วยซ้ำว่ามัน
มีสโมสรนี้จนโฮสมัม มาบอก นี้มันยังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำที่
ผมเข้าร่วมทีม แต่ให้ตายเหอะ ผมชอบมันมากๆ สนุกจริงๆ
ท่ารู้อย่างนี้ผมจะแบกรองเท้าบาสผมมาด้วย เพราะตอนนี้
ต้องมาหาซื้อใหม่ที่นี้และราคามันแพงบรม เยอรเหนือ
ท่าใกล้จะมา ฝากเอารองเท้าบาดติดมาให้สักคู่ได้มะเนี่ย เหอะๆ
