เนื่องจากพี่เห็นกระทู้ในลักษณะ ตัดพ้อ น้อยใจ ความตื่นตระหนกและหวาดกลัว ว่าจะทำข้อสอบเอเอฟเอสไม่ผ่านตามที่ตั้งใจไว้ ไม่เก่งภาษาแล้วกลัวสอบไม่ได้ สัมภาษณ์ก็กลัวประหม่า......
ดังนั้น พี่อยากให้น้องๆทุกคนได้อ่านข้อความต่อไปนี้อย่างมี "สติ" และกลับเอาไป "คิด พิจารณา" กันเอาเอง (พี่ว่าน้องๆโตกันแล้วนะ น่าจะคิดอะไรกันเป็นหมดแล้ว
)
--------------------------------------------------------------
แทนที่น้องจะเอาเวลามาตั้งกระทู้ตัดพ้อเช่นนี้......
พี่ว่าเอาไปอ่านหนังสือ ข้อสอบเก่ามาทำ
เอาเวลาไปทบทวน แบบฝึกหัดมาทำเยอะๆ ยังจะเกิดประโยชน์เสียยิ่งกว่า
อย่าบ่นว่าเหนื่อย อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง น้องอย่าลืมว่าน้องไม่ได้แข่งกับคนอื่นๆแค่สิบคน แต่มันคือ10,000 - 20,000 คนต่อปี!!!!
ยิ่งน้องขี้เกียจ ปล่อยเวลาให้ผ่านไปวันๆ คนอื่นที่ตั้งใจก็จะแซงน้องไปอย่างไม่ทันตั้งตัว!!!!!
โชคดีมีอยู่กับเราแค่ 10 % เท่านั้น อีก 90 % หาใช่ความเพียรเล่า!!!!!!!สู้ๆ ข้อสอบมันไม่ได้ยากระดับ Toefl หรอกครับน้อง เนื้อหามันก็ใกล้ตัวเราทั้งนั้นแหละ เด็ก ม.3 รุ่นของพี่(48) ยังติดรอบแรกกันพรึ่บพรั่บเลย.......
ที่พี่เคยบอกไว้น่ะ สอบสัมภาษณ์น่าเครียดยิ่งกว่าอีก แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามที เมื่อน้องผ่านเข้าสู่รอบสัมภาษณ์แล้ว สิ่งเดียวที่เหมาะสมที่สุดคือ ความมั่นใจในตัวเอง แต่ไม่ใช่คนอีโก้ มั่นจัด โดดเด่นเกินจริต! =*='' หรือนั่งนิ่งเป็นง่อยรับประทานก็ไม่ไหวนะ
Active ตลอดเวลาครับ มั่นใจไว้ๆ - - และที่สำคัญ อย่าเฟค ใส่ความเป็นตัวของตัวเองลงไป (แต่ก็อย่าตอบแบบปัญญาอ่อนเป็นพอ!)
ไม่มีใครเก่งและฉลาดตั้งแต่เกิด หากเกิดด้วย"หนึ่งสมอง สองมือ และหนึ่งใจ" ที่มีความมุ่งมั่น ความบากบั่น และความพยายามเท่านั้นเท่านั้น!!!!!!
อย่าบอกตัวเองว่า"ไม่ได้" ทั้งที่ยังไม่เริ่มลงมือทำ!!!!!
ขอให้น้องเชื่อใน "พลังแห่งความสำเร็จ" อันเกิดจาก "ความมานะพากเพียร" ไว้ มันเกิดขึ้นได้จริงๆครับน้อง!!!!!!!!
ครูสมศรี ธรรมสารโสภณ ที่พี่เคารพและนับถือเคยกล่าวไว้....
แม้รู้ตัวว่าไม่ฉลาด ทำไมต้องบอกตัวเองว่า "พยายามไปก็เท่านั้น ไม่เห็นจะฉลาดขึ้นเลย เหนื่อยเปล่าๆ" คนพวกนี้ ก็เหมือนกับมนุษย์ที่จิตใจตายด้าน หมดอาลัยกับโลกใบนี้ ปล่อยลมหายใจทิ้งไปวันๆอย่างเสียชาติเกิด -----> นี่หรือที่เรียกว่าผู้ประเสริฐ?? เพียงแค่กระดูกสันหลังตั้งฉากกับพื้นโลกเพียงเท่านี้เองหรือ??
หากเปรียบ"คนโง่" ได้กับสัตว์เดียรัจฉานเช่น"ควาย"....ต้องเทียมเกวียนไปเรื่อยๆ กลางแดดที่แผดเผาและร้อนแรง แต่มันไม่เคยบ่นสักเพียงคำเดียว ไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ............เหมือนคนโง่ที่พยายามอ่านซ้ำๆ ทำซำ้ๆ ไปเรื่อยๆ ถึงแม้จะต้องเหนื่อยสายตัวแทบขาด และไม่รู้ว่าสิ้นสุดเมื่อใด.......ถึงกระนั้น เมื่อมองย้อนกลับไป "โอ้...นี่เราไถเกวียนจนข้าวเต็มท้องทุ่งนาแล้วหรือนี่??...เราสร้างประโยชน์ให้กับตัวเองแล้วหรือนี่??"
"อด คือ พ่อ
ทน คือ แม่"
นำความสำเร็จมาเป็นผ้าซับเหงื่อให้พวกท่านกันเถอะครับ
คนอื่นทำได้ เราก็ต้องทำได้ ....... มนุษย์เหมือนกันครับ
สู้โว้ยยยยยยยยยยย!!!!!!! 
P.S. 1. พี่พิมพ์ข้อความเหล่านี้โดยไม่มีแป้นพิมพ์คีย์บอร์ด เพราะพี่ไม่มีคอมพิวเตอร์ จึงต้องพิมพ์ผ่านเวบแทน (
) และหากพี่จะพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ พี่ว่าน้องคงอ้วกตั้งแต่3บรรทัดแรก (งงกับไวยากรณ์ for sure! ^^) อีกประเด็นคือ พี่อยากเป็นตัวอย่างของน้องที่แสดงออกถึงความมุมานะ
2. หวังว่าจะได้อะไรกันไปบ้างนะ แค่เศษเสี้ยวก็ยังดีวะ =-=
