ปล.นุ่นมีปันหาไรอะ?
คือรุ่นน้องที่มหาลัย(คนนี้ตามตื๊อบ่อย ๆ แม้จะบอกว่ามีแฟนแล้ว แต่ไม่เคยพาไปให้เห็นก็เลยไม่เชื่อว่ามีแฟน)เอาตุ๊กตามาให้ คุณพี่ท่านก็วางไว้บนเตียง ในขณะเดียวกัน เราถามเค้าว่าสร้อยคู่ที่เคยให้ไปยังอยู่มั้ย ดันตอบกลับมาว่า เคยให้สร้อยด้วยเหรอ = = ก็เลยน้อยใจ
บวกกับว่า ขอรูปคอนเสิร์ตก็ไม่ได้ ไปเที่ยวนู่นนี่ขอรูปก็ไม่ให้ บอกแต่ว่า รอให้กลับมาก่อน อย่างนู้นอย่างนี้ แล้วเป็นอย่างนี้ประจำตั้งแต่อยู่ไทยละ ก็เลยน้อยใจหนักไปอีก แบบว่า เราเป็นแฟนกันรึเปล่า ช่วยทำตัวแบบแฟนคนอื่นเค้าได้มั้ย
แต่พอคิดไปคิดมา มันเป็นเรื่องเล็กน้อย ตอนอยู่ไทยก็ทะเลาะกันได้ทุกวี่ทุกวันเพราะไม่มีใครยอมใคร ต่างคนต่างอยากคืนดีแต่ทิฐิมันบังอยู่ก็เลยเหมือนปากไปอย่างใจไปอย่าง แต่ตอนนี้เราอยู่ไกลกันหนึ่งส่วนสี่โลก จะทะเลาะกันแล้วหายกันไปเพราะเรื่องเล็กแค่นี้เองเหรอ .. สุดท้ายก็แค่บอกว่า ขอโทษ แค่นั้นก็จบแล้ว
กับอีกเรื่องนึงที่เป็นปัญหาที่บอกเค้าไม่ได้จริง ๆ คือเพื่อนในคลาสคนนึง หน้าตาก็ถือว่าดี แล้วมันชอบเล่นอะไรกับเราแบบที่แฟนเราเค้าเล่นกับเรา เล่นดนตรีอะไรก็ชอบอัดใส่มือถือมาให้ฟัง คือเหมือนแฟนเราเลย ตอนนั้นแบบหวั่นไหวชะมัด จนอดคิดไม่ได้ว่า ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เราคิดถึงแฟนเราพร้อม ๆ กับเพื่อนคนนี้ ?
สุดท้ายเราตัดปัญหาเอง คือย้ายที่นั่งมาห่าง ๆ มันหน่อย ตอนพักก็ไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มอื่นสักพัก เลิกคิดเรื่องมัน ..ซึ่งไม่ยากอย่างที่คิด ความรักชนะเลิศ !! ฮ่า ๆ
ถ้ากีต้าร์เป็นคนโชคดีมาก เราเองก็คิดว่าเราโชคดีมากเหมือนกัน
จากวันที่เราสองคนรู้กันว่าเริ่มชอบกันก็เกือบ ๆ สองปีแล้ว แต่ถ้าจะเอาคบกันจริง ๆ ก็หนึ่งปีกับห้าเดือน
ตอนนี้รักกันดี เผลอ ๆ มากกว่าเดิมด้วย พออยู่ห่างกันก็คิดถึงกันมากขึ้น เป็นห่วงมากขึ้น แต่ไม่ถึงขั้นจะลงแดงตาย ( เหมือนเด็กจีน AFS อยู่คลาสเดียวกับเรา มันบอกว่าถ้าไม่คุยกับแฟนทุกวันแฟนจะเลิก ตอนนี้กลายเป็นเด็กติดคอมแถมภาษาก็ไม่กระเตื้อง )
เราสองคนนิสัยก็คล้าย ๆ กันมั้ง เกิดเดือนเดียวกัน เดาทางกันออก 555+ ลดทิฐิลงบ้าง ให้ความรักอยู่กันนานขึ้นอีกนิด ชีวิตก็มีความสุข~
ป.ล. วาเลนไทน์อุตส่าห์แต่งกลอนมาให้ ซึ้งชะมัดเลย ปกติเค้าไม่ได้คนทำอะไรแบบนี้นะเนี่ย >w<
