แต่คนเราไม่เหมือนกัน บอกไปแล้วเตือนดว้ยความหวังดีไปแล้ว
แต่ยังคึกคะนองไม่สนใจ มันก้ไร้ประโยชน์
บทเรียนที่เค้าจะได้คือ มันต้องเกิดขึ้นกับตัวเค้าเอง (ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา)
อยู่ที่่าใครจะคิดได้เร็วหรือช้า แล้วจะสายไปไม๊
เราทำอะไรไม่ได้นอกจากเตือนด้วยความหวังดี และคอยให้โอกาสเมื่อมันผิดพลาดแล้วเค้ากลับตัว
ถ้าหาวิธีให้เค้ามาอ่านเองน่าจะโอเหมือนกันนะ จะได้ลองคิดๆดูกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป
มีเพศสัมพันธ์ได้ แต่ห้ามท้อง ให้ป้องกัน อันนี้คือมาค่ายที่นี่แล้วเค้าบอก
แต่ไม่ว่ายังไงก้ตามแต่ ทำอะไรไม่ได้ ชีวิตใครชีวิตมัน ลิขิตเอง เราให้ได้แต่ความปรารถนาดี
ส่วนที่เหลือนั้นก้ขึ้นอยู่กับเค้าว่าจะเลือกเดิน เลือกใช้ชีวิตดำเนินชีวิตต่อไปยังไง
แต่ไม่ว่าจะทำอะไรลงไปไม่เฉพาะเรื่องนี้ ทุกเรื่อง .. ให้นึกถึงพ่อแม่ไว้เสมอ
ให้ท่านเป็นเครื่องเตือนใจ ในการที่เราจะทำอะไรก้ตาม ..