โลกใบใหม่กำลังจะเปิดขึ้นแล้วนะครับน้องๆ ให้น้องๆทุกคน เรียนรู้โลกใบใหม่ให้มากที่สุด ช่วงแรกน้องอาจจะลำบาก เหงา เบื่อ หรืออะไรก็ช่าง อาจจะมีปัญหาที่ถาโถมเข้ามาใส่เรามากมาย แต่พี่ขอให้น้องๆตั้งสติให้ดี ค่อยคิดแก้ปัญหาทีละอย่าง อย่าอยู่คนเดียวมากเกินไป เพราะช่วงแรกเรียกได้ว่า โฮมซิค มันกำลังมา ถ้าน้องอยู่คนเดียว เราก็จะฟุ้งซ่าน คิดมาก เพื่อนที่ไทยคิดถึงได้ แต่ไม่ต้องถึงขนาดว่า ไม่เป็นอันทำอะไรเลย เพราะ ยังงัยเค้าก็รอน้องอยู่ที่ประเทศไทย ทุกคนที่ไทยยังคงอยู่เหมือนเดิม เด๋วพอถึงเวลา เราก็จะกลับไปเจอพวกเค้าแล้ว แต่โลกของน้องที่อยู่ข้างหน้านี่สิ น้องจะมีโอกาสได้กลับมาอีกหรือป่าวในชีวิตนี้ หรือถึงน้องได้กลับมา น้องจะได้มีโอกาสใช้ชีวิตสนุกๆเหมือนนักเรียนแลกเปลี่ยนอีกไหม เพื่อนๆน้องก็คงแยกย้ายกันไปหมดแล้ว ความรู้สึกจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เพราะฉะนั้น ปีที่น้องๆทุกคนมีเท่ากัน แต่จะได้มากได้น้อยย่อมแตกต่างกันออกไปตามความกระตือรือร้นและการขวนขวาย เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ แน่นอน การเดินทางไปต่างประเทศ เราไม่สามารถคาดเดาได้หรอกว่า เราจะไปเจออะไรยังงัย แบบไหน อาจจะเหมือน หรือคล้ายคลึงกันยังงัย แต่สิ่งที่น้องได้กลับมามันเกินคุ้ม ประสบการณ์ทีไ่ด้รับ รวมถึง มิตรภาพจากเืพื่อนๆในประเทศๆนั้น เพื่อนแลกเปลี่ยนจากทั่วโลก ส่วนภาษาเป็นผลพลอยได้จากการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน
พี่อยากให้น้องเปิดใจยอมรับสิ่งใหม่ๆ กล้าที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อที่จะก้าวไปสู่จุดที่ดีกว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ให้กล้าที่จะยอมรับ ทำในสิ่งที่อยากทำ เรียนรู้สิ่งใหม่ๆให้มากที่สุด เวลา 1 ปีไม่ยาวเลย ตอนแรกอาจจะมีปัญหาบ้าง แต่มันเป็นธรรมดาของนักเรียนแลกเปลี่ยน ให้น้องลุกขึ้นต่อสู้กับมัน ถ้าผ่านมันไปได้ น้องจะภูมิใจว่า ครั้งหนึ่งเราก็สามารถเอาตัวรอดในต่างแดนได้เหมือนกัน เชื่อพี่่ เวลาผ่านไปเร็ว ไม่เคยคอยใคร ทุกนาที ทุกวินาที มีคุณค่า อย่าปล่อยให้มันเสียไปปล่าวๆนะครับ ด้วยความหวังดี
ปล.ไม่อยากกลับเลยเว้ยยยยยยยยย
