เคล็ดลับ : วิธีการเกลี้ยกล่อม!!

[IamNT_USA47]

น้องๆหลายคนคงเจอปัญหาเดียวกับพี่ คือ...

สอบติดแล้ว พ่อกับแม่ไ่ม่ยอมให้ไป !!!

สำหรับน้องคนที่ติดทั้งตัวจริง และตัวสำรอง พี่รู้ว่าน้องอยากไปมากๆ
แต่บางครั้ง คุณพ่อกับคุณแม่ก็ไม่กล้าที่จะเสี่ยง ยิ่งเป็นคนแรกในบ้าน ที่ไปด้วยแล้ว มักจะเจอปัญหา "ห่วงลูกมาก" กันทุกคน
เป็นธรรมดของพ่อกับแม่ค่ะน้องที่ ท่านจะห่วง และไม่ว่าเราจะพูดจารบเร้าท่านยังไงท่านก็ไม่ยอม
ขนาดให้ครู แนะแนว ครูที่เป็นอาสาสมัคร AFS มาคุยแล้วก็ยังไม่ยอม บอกข้อดี ข้อเสีย ก็แล้ว ไม่มีทีท่าว่าจะให้ไป

น้องคะ ถ้าน้องผ่านสัมพาษณ์ จะมีพิธีปฐมนิเทศ ..นี่แหละโอกาสสำคัญค่ะ
น้องต้องพา่คุณพ่อกับคุณแม่ไป ให้ได้ ไม่ว่าท่านจะไม่อยากไปยังไง ก็ต้องไปให้ได้ค่ะ
ถ้าท่านไม่ไป น้องทำแบบพี่เลย รับรองได้ผล

ตอนนั้น พี่อยากไปมาก ๆ แต่ไม่ว่าจะทำยังไง พ่อกับแม่็ก็ยืนยันท่าเดียวว่าไม่ให้ไป
พี่ก็เลย ร้องไห้ บอกว่า ขอแค่ไปฟังปฐมนิเทศน์ก็พอ แค่อยากรู้ว่า เค้ามีอะไรบ้าง แค่ไปให้ถึงที่สุดที่เราจะทำได้ (ต้องทำท่าทางจริงจัง)
พี่พูดแบบนี้ จริงๆน้อง แล้วแม่พี่ก็ยอมไปฟัง ...จากนั้น...
กลับมาบ้าน แม่พี่เลยคุยกับพ่อพี่ สุดท้าย ...พี่ก็ได้ไปค่ะน้องคะ

แผนน้ำตาเล็ด น้ำตาลิดนิดหน่อยนี่ใช้ได้ผลจริงๆน้อง และพี่ก็แนะนำไปหลายคน จนได้ไปกันจริงๆ
น้องสู้ๆนะ ถึงคุณพ่อคุณแม่น้องจะไม่ให้ไป ก็พยายามพาท่านไปฟังปฐมนิเทศน์ให้ได้นะ  !!

ประสบการณ์หาซื้อไม่ได้ ตามท้องตลาด อยากได้ก็ต้องไปหากันเองค่ะ ^^

[Earth USA #49]

ขอบคุณครับ ไวผมจะบอกน้องสาวผมอีกรอบนึง

กะจะเป็น AFSer ทั้งบ้าน 555+

[I n f i n i t y^^]

จะพยายามบอก พ่อกะแม่ ((( ถ้าติดนะ)) ก๊ากกก

[Hin USA~MO]

ของเราก็คนแรกเหมือนกาน

ก็อธิบายพ่อไปว่าโครงการเค้าเป็นยังไง แค่นั้น

เค้าก็ถามกลับมาแค่ 2 คำถาม 1.กลับมาแล้วไม่อยากให้ซ้ำจะได้มั้ย -- เราก็ตอบว่าได้
                                     2.แน่ใจแล้วนะว่าจะไป ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ เพราะว่าเรื่องเงินนะไม่มีปัญหาหรอก  -- เราก็บอกไปว่า 100%

แล้วพ่อก็ให้เลย อิอิ

[BlackMiracle]

พ่อแม่ผมไม่ห่วงแฮะ 555 ปล่อยมันไป 55

[• Lather •]

จะลองใช้ดูถ้าเกิดเจอเหตุการณ์แบบนี้นะค่ะ
แต่ตอนนี้เอาข้อเขียนให้ผ่านก่อน ไม่รู้จะผ่านมั๊ย 55555

[B.Big_Ger[NH]49]

พ่อแม่ผมไม่ห่วงแฮะ 555 ปล่อยมันไป 55

อารมณ์เดียวกัน !

[N@m'Zz! USA#49]

พ่อแม่ผมไม่ห่วงแฮะ 555 ปล่อยมันไป 55

เหมือนกันเลย ขนาดว่า มีโอกาศซ้ำ พอ่ยังบอกก็ซ้ำเดะ ประมาณว่าติดแล้วก็ไสหัวไปซ้า = ='''



อารมณ์เดียวกัน !

[Earth USA #49]

555+ ผมล่ะมีปัญหาด้านการเงิน...
แต่ก็แก้ไขได้ในที่สุด

แต่เรื่องห่วงนี่แม่ไม่ห่วงเลยอ่า
ไม่ห่วงรึ...เดี๋ยวปั๊ด...ไม่ส่งข่าวคราวมาไทยเมื่อไปใช้ชีวิตอยู่โน่นเลย... No news is good news ครับแม่ 555+
(ทำไม่ลงหรอก)

[PUNCHZ']

555555555 รีบๆไปเลย เหมือนกัน ;]]

[ซันบีม นอร์เวย์ :]] 49#]

พ่อแม่แทบถีบส่ง  เมื่อไหร่มันจะไปวะ ประมาณว่าพ่อก็ไป พี่สาวก็ไปรอดกันหมด แกไม่รอดได้ไง 55+

เหลือรอแม่สอบไปมั่ง

[tannoiz]

สำหรับพี่อาจจะเป็นเรื่องแปลกใหม่  เพราะตระกูลพี่ไม่เคยมีใครเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน  มีAntiเล็กน้อยในช่วงแรกๆ แต่ก็คุยกันชิวๆขำๆ  ก็เลยได้ไปในที่สุด  เพราะพี่คิดว่าถึงจะกลับมาเรียนช้าไป1ปี  แต่มีเครดิตAFSการันตีอนาคต  พี่ก็ยอมว่ะ!!!

[♥ FAIFAI]

พ่อก่ะแม่ฝ้าย พอฝ้ายได้ นี่ รีบ เตะไล่ ไปไกล ๆ เลย
-_-''

[Sun In SaNtA MaRiA]

My dad dont want me to go

I just tell him to go to orientation

I said to him just only listening about AFS I mai go kor dai , just want to know

Afterthat?  I´m in Brasil now!!!

[IamNT_USA47]

ตอนแรกเลยเหตุผลหลักๆของพี่ คือเรื่องเรียนซ้ำ กับเรื่องเงิน เพราะบ้านพี่ไม่ใช่ร่ำรวยอะไร

แต่แม่พี่ว่า การศึกษาก็คือการลงทุน ตอนนี้ท่านจะลงทุนซื้ออุปกรณ์ให้พี่ไว้หากินเองในอนาคต

ตอนที่แม่พี่บอกจะไม่ให้พี่ไป ท่านพูดกับพี่ว่า  "ประสบการณ์หาซื้อไม่ได้ แต่ประสบการณ์กำลังจะหลุดลอยไปเพราะไม่มีเงิน"

น้องคะ คำนี้แหละ ที่ทำให้พี่จดจำอยุ่ตลอดเวลาว่า เงินทองที่พ่อแม่พี่หามาให้พี่ไปนั้น มันได้มายากเหลือเกิน

เพราะฉะนั้น พี่ไปแล้ว พี่จะต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้ได้มากที่สุด พี่เคยท้อ แต่พี่บอกตัวเองเสมอ ว่ากว่าจะมาไม่ได้ง่าย ๆ อย่าทำให้เงินที่เสียมาสุญเปล่า

ช่วงเดือนแรก พี่รอ้งไห้ (ยอมรับว่ายากจริงๆ) พ่อพี่บอก กลับเลย ทิ้งเงินนั่นไป ไม่ต้องเสียดาย แต่พี่ก็สู้น้อง เพื่อนพี่กลับกันตั้งหลายคน พวกมาจากอิตาลีกลับตั้งแต่สามอาทิตย์แรกมั้ง

น้องคะ คำเดียวค่ะ...ไปแล้วต้องสู้ สู้อย่างเดียวน้อง!!

อย่าคิดว่า พ่อแม่ให้เราไปง่าย เงินสามแสนน่ะ สำหรับบ้านน้องบางคนไม่ใช่ปัญหา แต่น้องลองคิดถึงคนที่อยากไปแล้วไปไม่ได้ เพราะไม่มีเงินสิ

น้องจะคิดว่าตัวเองโชคดีมากๆ เพราะฉะนั้น อย่าทำให้มันเป็นเพียงเศษเงินไร้ค่า เป็นแค่ค่าตั๋วที่พาน้องไป

แต่ให้คิดว่า มันเป็นแค่ใบเบิกทาง เป็นแค่หนังสือที่น้องซื้อมา ส่วนประสบการณ์จริงๆของน้องน่ะ น้องต้องไปเรียนรู้ และอ่านจากมันเอง

no news is good news เรื่องจริงค่ะน้อง

ถ้าพี่เงินไม่หมด พี่ไม่โทรกลับจริงๆ ฮ่าๆ...ดังนั้นพี่โทรกลับไทยน้อยมาก ไม่ใช่พี่ไม่คิดถึง แต่พี่อยากใช้เวลาที่โน่นให้คุ้ม

อีกอย่าง น้องคะ ของที่โน่นน่ะ บางอย่างก็ถูก บางอย่างก็แพง อย่าหลงระเริงไปกับแสงสี ฟุ่มเฟือย พี่ขอร้อง

อย่าเป็นแบบเพื่อนพี่ที่วันๆ เอาแต่บ้าของแบรนด์เนม อยู่แต่หน้าจอคอม หาซื้อของแบรนด์จะเอากลับเมืองไทย เพื่อนชวนไปไหนไม่ไป

พี่ก็ไมุ่้รุ้ว่ามันจะไปทำอะไรที่เมกา ไม่อยู่เมืองไทย นั่งสั่งของอีเบย์ดีกว่าไม๊? สุดท้าย ..อย่าให้เล่าค่ะ 

สุดท้าย อยากบอกน้องๆทุกคน ทั้งคนที่กำลังจะสอบ และกำลังจะไป

"ตั้งใจ มุ่งมั่น อย่าถอย" แค่นี้แหละค่ะ 1 ปี ไม่นานเกินไปหรอก น้อยไปด้วยซ้ำกับการเรียนรู้อีกมากมาย

เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม อย่ารับแต่วัฒนธรรมของเขามาอย่างเดียว วัฒนธรรมที่ดีงามของเราทำใ้ห้เขาประทับใจมาเยอะแล้วน้อง

liaison ที่ดูแล chapter พี่ เคย host นักเรียนไทย และรู้จักเด็กไทยที่ไปเขตนั้นหลายคน ตอนเขามาที่บ้านพี่ ก็พูดกับ host mom พี่ว่า " host นักเรียนไทย ไม่เคยผิดหวัง"

น้องคะ คำนี้แหละที่ทำให้พี่ภูมิใจ ที่เราก็เป็น 1 ในนักเรียนไทยที่เขาชอบ และชื่นชม

พี่อยากให้น้องๆ ทำให้เขารู้ว่า แม้เราจะเป็นประเทศเล้กๆ แต่เป็นประเทศที่มีวัฒนธรรมที่ดีงาม มีหลายอย่างที่ดีๆที่เขาไม่รู้จัก

อย่าโกรธถ้าเขาถาม "ที่บ้านมีหมาไม๊" "ที่เมืองไทยมีบ้านแบบ ปกติไม๊" "มีทีวีดูไม๊"  เปิดใจยอมรับ และอธิบายไปเลย

ครู ESL ของพี่บอกว่า เราต้องเข้าใจว่าเมกาเป็นประเทศใหญ่ จะให้เขารู้เรื่องของประเทศอื่นเยอะคงยาก เพราะแค่เืรื่องภายในประเทศก็มากพออยู่แล้ว

นี่คือเหตุผลและสาเหตุของการก่อตั้ง AFS ไม่ใช่หรือ "เรียนรู้วัฒนธรรมซึ่งกันและกัน"

เป็นกำลังใจให้น้องทุกคน สู้ๆค่ะ ^^