สวัสดีครับ ชื่อภูมิไปเยอรมัน รุ่น 49 ภาคพื้นทวีปใต้ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์เป็นเครื่องเตือนใจสำหรับทุกคนที่ยังไม่เดินทาง
โรงเรียนที่เราอยู่นี่แหละ ช่วงแรกมันดีมากๆเว้ย มีคนคอยเทคแคร์อะไรหมด ขนาดตอนเช้ายังยกเก้าอี้ลงให้อะ คิดดู มีคนชวนไปเที่ยวบ้าน ให้ไปสอนทำอาหารไทยให้ อย่าหลงดีใจ!!
คนอื่นเราไม่รู้ว่าเจออะไร แต่สำหรับเรา เกือบๆ 2 อาทิตย์ที่แล้วไปบ้านเพื่อนมาวันเสาร์ ทุกอย่างดีมากๆ มีคนไปทั้งหมด 4 คน จนกระทั่ง โรงเรียนเปิดมาวันจันทร์ ไอ้คนที่ชวนเราไปเที่ยวมันนิ่งมาก ไม่ชวนเราคุยเหมือนแต่ก่อน พอเราเข้าไปทัก ก็ไม่มีอะไรจะคุย แล้วเหมือนคล้ายๆทำหน้าเบื่อๆใส่อะ
นี่แหละ ตอนนี้เราเฉยๆแม่งละ ไม่แคร์ อยู่คนเดียวได้
คนที่นี่ ที่อื่นไม่รู้นะ แต่ในโรงเรียนเราอะ ตัวใครตัวมันนะ เค้าไม่มีทางมารอเราแน่ๆ ไปห้องน้ำแน่นอน เราต้องไปเอง ไม่เหมือนที่ไทย เห้ยมึงไปห้องน้ำเป็นเพื่อนกุหน่อย ไม่มีทางอะ เวลากลับบ้านก็เหมือนกัน เดินไปรถบัสคนเดียวนี่เรื่องปกติมากๆ ไม่มีใครเค้ามารอเราหรอก นอกจากเพื่อนที่สนิทจริงๆ
คาบพละก็เหมือนกัน เราเล่นพละไม่เก่ง ดันมีวอลเล่ย์โคตรเกลียดเลย เชื่อปะ เราไปอยู่ทีมไหนทีมนั้นแพ้อะ
เวลามีงานกลุ่มอะไร แน่นอนเราเป็นเศษอยู่แล้ว ทำใจไว้ได้เลย อย่าหวังอะไรมาก
เดี๋ยวเดือนกันยานี้เราต้องไปเที่ยวกับห้อง 5 วัน มี Trick อย่างนึง ได้มาจากรุ่นเยอเหนือ เค้าบอกว่าถ้าเราจะขึ้นรถบัสเราต้องรีบๆขึ้นแล้วไปนั่งที่ที่มันว่างๆก่อน แล้วเดี๋ยวคนที่จะมานั่งข้างเราอะ คือเศษ เหอะๆ
ช่วงนี้เราพอทำใจได้แล้วนะ ไอ้เรื่องไม่มีเพื่อนเนี่ย อยู่คนเดียวได้อยู่แล้ว แต่แบบขออีกซัก 2 เดือน น่าจะลงตัวกว่านี้
กะจะหาอะไรแก้เบื่ออยู่ ไอพอดไรพวกนี้ น่าจะช่วยได้
คำเตือนจากเราเอง แบบอย่าคิดว่ามาแลกเปลี่ยนแล้วแบบจะสุขสบายอะ เหมือนเราแรกๆเว้ย ไม่รู้คิดเหมือนกันป่าว
สวัสดี