ไม่ไปไม่ตายหรอก รักพ่อแม่ให้มากๆๆไว้ครับ
ใช่จ้ะ ไม่ได้ไปก็ไม่เป็นไร เราอาจมีโอกาสดีๆ อย่างอื่นมาชดเชย เช่นว่า
1. ไม่ต้องกังวลกับการสอบเข้ามหาวิทยาลัย จะซ้ำชั้นมัธยมหรือไม่
2. จะได้ใช้ชีวิตอยู่ใกล้กับบุพการีของเรา (ที่ผู้ปกครองบางท่านไม่ให้ลูกหลานไป เป็นเพราะหวงห่วงหนูๆ นั่นแหละ ไม่อยากให้ไกลหูไกลตา โดยท่านอาจประเมินในภาพรวมและตัดสินแล้วว่า สิ่งใดควรหรือไม่ควร อันใดเหมาะสมกว่ากัน ตรงนี้ไม่เอาปัญหาด้านสภาวะทางเศรษฐกิจมารวม และไม่นับปัญหาที่นักเรียนไปแลกเปลี่ยนได้เพียงไม่กี่วัน/เดือน ต้องกลับประเทศละทิ้งสภาพการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนกลางคัน ซึ่งอาจมาจากปัญหาทั้งตัวนักเรียนเอง ปัญหาการเมือง/ภัยพิบัติของประเทศที่เราไป และที่เคยทราบยินมาว่า เช่นต้องกลับประเทศไทยด้วยสาเหตุญาติคนสำคัญจากไป)
ฯลฯ มีอีกนะ ยังนึกไม่ออก
ของลูกคนเล็กของดิฉัน ชั่วโมงคืนที่เครื่องบินออก คุณพ่อเค้าทำอะไรแทบไม่ถูก เราผู้เป็นแม่น้ำคาคลอ (ไม่ใช่ดราม่า)
วันที่เฮติมีภัยพิบัติ ช่วงแรกๆ นั้น ยังติดต่อลูกไม่ได้เลย ใจหาย ไม่ลืมวันนั้นเลย