เเต่มีเรื่องอยากบอกทุกคนนิดนึง
-----
ผมไม่เคยชอบใครจริงจังเลยครับ
(จริงๆเเล้วจริงจัง เเต่สุดท้ายหยุดคิด เพราะกลัวหลายๆอย่าง กลัวพ่อรู้ กลัวเค้ารู้ กลัวผิดหวัง กลัวบาป กลัวเค้าไม่ชอบเรา กลัวอนาคตไม่ดี การเรียนตก)
[กลัวว่าเราหน้าตาไม่ดีพอ <<<< อันนี้ลดทอนความมั่นใจในตัวเองของผมลงไปเยอะครับ 55 เเต่หลังจากไปค่ายก็หายกังวล คนเราหน้าตามาทีหลังจริงๆเเหละ เเต่ตอนเเรกต้องลองคุยกันดูก่อนนะ] ต่อๆ
เพราะพ่อบอกว่าอย่ามีแฟน ผมก็เชื่อพ่อสิครับ 555
ผมเลยได้เเค่ปลื้มในใจ บางคนเจอครั้งเเรกก็ปลื้มเเล้ว ก็มองๆ ไม่กล้าเข้าไปคุย จากนั้นไม่ได้เจออีกเลย T_T
บางคนคุยกับผมดีมากๆ เเต่โตกว่าผม ผมก็คิดว่า สุดยอด มีรุ่นพี่ใจดีเเบบนี้ในโลกด้วย ก็อีกเเล้ว ปลื้มรุ่นพี่ครับผม
เเต่บางที บางคน มันก็เเบบ ---- เป้นห่วง / ถึงบ้านรึยังพี่คนนี้ / สบายดีมั้ย / พี่เค้าเป็นไบ้ง / น้องคนนี้สบายดีป่าว / คุณลุงคนนั้นข้ามถนนไหวมั้ยเนี่ย /
ถ้าพิเศษหน่อยก็ ........ ผมไม่กล้าคิดกับคนอื่นเเบบพิเศษ เพราะ เค้าก็คงไม่คิดอะไรกับตัวผม 555555555
คิดเบบนี้มาตลอดเลยสบายใจ (รู้สึกว่ากำลังหลอกตัวเองครับ)
ผมมาคิดดูเเล้ว มันไม่เสียหายนะ ปลื้มคนอื่นเนี่ย
เรื่อพวกนี้วัยเเบบเราต้องเรียนรู้อีกเยอะ
ผมว่านะวัยนี้คนที่รักเราสุดๆคือ พ่อ เเม่ นี่เเหละ
รักพ่อเเม่ตอบด้วยนะครับทุกๆคน
^^
เข้าเรื่องพ่อเเม่เฉย
เเต่ถ้าใครมีแฟน(ผมไม่มีครับ) ก็รักแฟนตัวเองมากๆล่ะ
บ้ายบายครับ
